Vorig jaar hebben Marcel en ik Californië en Las Vegas "gedaan". Toen stonden Los Angeles, San Diego, Highway 1, San Francisco,de 395 , Death Valley ,Las Vegas en de beroemde Dragraces in Pomona op het programma. Nu we hier een keer zijn geweest zijn we absolute "amerikafans" geworden; wat een superland is dit!
En dus wilde we dit jaar weer. Vorig jaar waren we er in januari en februari, nu zijn we wat later gegaan bijna heel februari. Een van de redenen waarom we in de winter gaan is omdat we dan allebei wat makkelijker vrij kunnen krijgen van ons werk en omdat het dan minder duur en vooral minder warm is! We vinden warm weer lekker maar om nu met 35 graden in de parken te moeten lopen zien we allebei dus niet echt zitten. En dus gaan we in de winter.
Vorig jaar hebben we het al heel erg getroffen met het weer (oke, we hadden hier en daar regen maar het mooie weer had toch de overhand) ook dit jaar hebben we het (op wat hele koude nachten na..) weer super getroffen!
Hier volgt ons verslag!
Vrijdag 9 februari 2007
Het is weer zover! Na heel veel voorbereidingen gaan we vandaag voor de tweede keer naar de States!
We zijn vroeg op en pakken de laatste spulletje in. Het weer ziet er ondanks de slechte voorspellingen redelijk uit en dus gaan we ontspannen de auto in om Andy op te halen die straks onze auto weer meeneemt naar huis en ons over een kleine 3 weken weer ophaalt op Schiphol.
We rijden lekker door en hebben gelukkig geen files.
Ruim op tijd komen we bij Schiphol aan en hoeven alleen onze koffers in te leveren omdat we onszelf gisteren al via de computer hebben ingecheckt, dat is echt makkelijk!
Achter de douane lopen we alle winkeltjes af en kopen een hoesje voor Marcel zijn telefoon. Als we bij de gate aankomen blijkt het vliegtuig een uurtje vertraging te hebben, maakt niet uit, we gaan toch we
l!
Als we eindelijk zitten en opstijgen begint voor mij de vakantie pas echt. Heerlijk, ik kan niet wachten tot we er zijn, maarja het is nog ongeveer 10 uur vliegen naar Los Angeles...
Het eten onderweg is lekker, ik als vegetariër krijg een soort indiaanse curry, het smaakt me prima. Onderweg hebben we helder weer en kunnnen we veel zien, Google Earth maar dan "live" grappen we zo af en toe naar elkaar..
We landen prima op tijd maar als we bij immigratie aankomen staat er een rij van jewelste; dat wordt dus lang wachten helaas. Als we na 3 kwartier aan de beurt zijn is het zo klaar; vorig jaar zeurde ze nog al wat, nu ging het lekker vlot.
Na de koffers kunnen we gelijk naar buiten en in de bus van Alamo stappen. We zijn er vlot, er zitten nog 2 nederlandse jongens in die vol verbazing alles om zich heen zitten te bekijken.
Het is vrijdag en dus ook druk bij Alamo; na een half uurtje zijn we aan de beurt.
Als ze vragen waar we heen gaan en ik alle staten opnoem verteld hij dat de verzekering anders is en dat we vooral een extra moeten nemen voor lekke banden, lege tanken en kapotte ruiten omdat dit niet in de "gold" zit wat wij hebben. We nemen geen risico en sluiten de extra verzekering af. (kost gelukkig niet zo veel extra)
Als we buiten de rij met auto's zien staan besluiten we dit jaar een donkergrijze chevrolet trailblazer te nemen, heerlijke wagens zijn dat!
We nemen de drukke Century Blvd richting de 405 en gaan in zuidelijke richting naar Westminster waar ons motel voor die nacht staat en binnen 35 minuten zijn we er.
We checken in en bellen Peter, een vriend van ons die in deze zelfde periode bij zijn neef in huis zit, ongeveer 10 minuutjes rijden van ons motel in Huntington Beach. We vertellen hem dat we eerst even wat gaan eten en dan die kant opkomen.
Voor het eerst eten we weer eens bij Denny's, onze absolute favoriete eettent in de States.
Na het eten rijden we naar het huis van Peter zijn neef waar Marcel 2 jaar geleden ook is geweest. Eerst staan we voor het verkeerde huis maar al snel vinden we het juiste.
Wat superleuk om een keer een "echt" amerikaans huis te zien! Het is heel gezellig ingericht en ook al zijn de eigenaren zelf niet thuis, ik kijk mijn ogen uit.
Peter heeft samen met zijn reisgenoot Rene voor ons de via internet bestelde onderdelen voor onze Chevrolet Camaro al opgehaald bij Classic Industries en dus kunnen we alles zo in de auto zetten om op te sturen.
We praten en drinken nog wat maar dan begint de vermoeidheid op te spelen en gaan we naar het Super 8 motel om lekker te gaan slapen.
Dat hadden we gehoopt tenminste... in de kamer boven ons waren ze met een nachtelijke verbouwing bezig (pff) en als ik bijna slaap maakt Marcel me wakker met de medeling dat hij "rare"dingen buiten hoort; "put it down, put it down!" dan horen we ook nog knallen.... Het zal toch niet????
Maar ja hoor, als we uit het raam kijken staan er 5 politie auto's voor de deur...
Marcel besluit, ondanks dat het mij niet verstandig lijkt, om het hoekje te gaan kijken. Hij kleedt zich aan en loop over de galerij. Er komt een meisje langs die ook vraagt wat er aan de hand is en of wij ook schoten hebben gehoord....
Ik laat het maar en als Marcel na een minuutje weer terug is val ik eindelijk in slaap.
Zaterdag 10 februari 2007
Veel te vroeg zijn we natuurlijk wakker maar dat maakt vandaag niet uit omdat we naar een automeeting gaan op de hoek van Adams en Magnoliastreet.
We zijn er al om 5.45 en zien dat er heel wat mensen zijn ondanks dat het nog donker is.
We genieten van alle oldtimers, musclecars en hotrods die daar staan geparkeerd.
Na een uurtje komen we Peter en Rene ook tegen en lopen met zijn viertjes het terrein nog een keer over.
Omdat we nog een lange rit voor de boeg hebben nemen we om 8 uur afscheid van Peter en Rene (die maandag weer terugvliegen naar Nederland) en rijden de 405 op richting het noorden. Het is ondanks dat het zaterdagochtend is toch nog druk op de 405 maar zodra we de 5 oprijden wordt het al rustiger. De natuur is hier gelijk ook anders, veel bergachtiger. Na een tijdje rijden begint het te regenen. Als we bij Tulare aankomen gaan we eten in een leuk tentje; Apple Annie's, lekker en goed eten voor weinig! We tanken en rijden door naar Fresno. Eigenlijk zouden we hier overnachten maar omdat het zulk slecht weer is besluiten we door te rijden naar Oakhurst en daar een motelletje te zoeken.
De weg ernaar toe is prachtig en Oakhurst zelf is een schattig bergdorpje. Het eerste motel wat we bezoeken zit vol maar belt voor ons naar Comfort Inn om te vragen of zij nog kamer hebben. Dit hebben ze en dus gaan we daar heen. We krijgen een leuke kamer met geweldig uitzicht over de bergen.
Omdat het zo regent en we nog niet zo hoog zitten vragen we aan de man van de receptie of we morgen ook sneeuwkettingen moeten huren. Hij verzoekt ons morgen nog even langs te komen en het nog eens te vragen; hij zal dan het park bellen voor informatie.
We duiken voor het eerst weer een Amerikaanse supermarkt in en kijken wederom onze ogen uit naar alle artikelen die ze hebben, dit is en blijft een leuke bezigheid.
Omdat het al laat is besluiten we pizza te gaan eten en vroeg ons bedje in te kruipen.
Zondag 11 februari 2007
Als we opstaan hoor ik de regen al kletteren. Dit voospeld niet veel goeds...We ontbijten in het hotel en lopen daarna naar de receptie om de man van de receptie te vragen over de weerstoestand in het park. Hij belt voor ons en inderdaad, voor de 41 en 120 zijn sneeuwkettingen nodig. Dan zegt hij ons iets waar we wat aan hebben; hij raadt ons af om ze te gaan huren of kopen; als er een waarschuwing als deze wordt gegeven zijn de wegen echt heel slecht! Je rijdt dan nog geen 10 kilometer per uur in een "treintje" achter elkaar omhoog en door het park.
Aangezien we daar geen zin in hebben legt hij ons uit dat we zonder sneeuwkettingen wel de Valley inkunnen. Hij legt ons uit hoe we moeten rijden en we besluiten om dat te gaan doen.
We nemen de 49 richting Mariposa en daar de 140 naar Yosemite Valley.
Het is een leuke rit door de bergen en langs kleine dorpjes. We verbazen ons dat er mensen zijn die zo "middle in the place of nowhere" kunnen wonen..
Als we de parkweg nemen komen we een hoop brokken rots tegen die op de weg liggen, het is soms echt manufreren om eromheen te kunnen.
Het is nog steeds wat nat en koud maar we zitten lekker warm in de auto en genieten van deze prachtige natuur!
Bij de ingang van het park kopen we de "America the beautifull" pass voor 80 dollar. Hiermee kunnen we straks een hoop parken bezoeken zonder apart entree te hoeven te betalen.
Het weer klaart op en we kunnen alleen de Valleyroad nemen omdat bij de andere wegen een groot waarschuwingsbord staat dat je sneeuwkettingen moet hebben...
We genieten van El Capitan met zijn besneeuwde toppen en de Bridalveil Fall die ondanks de winter toch nog stroomt.
De meeste wegen zijn wel sneeuwvrij maar de sommige paden en parkeerplaatsen liggen nog onder een laagje sneeuw. We lopen wat rond en bezoeken het Visitor Center en de souvenierwinkel.
Het is al in de middag en omdat we toch niet naar "boven" kunnen besluiten we het park weer te verlaten. Dit moet via dezelfde weg als we binnen zijn gekomen en dus stoppen we in Mariposa om daar wat te gaan eten.
Dan nemen we de 49 richting Jamestown, deze weg is prachtig met leuke haarspeldbochten en diepe dalen waardoor we de prachtigste uitzichten hebben.
Jamestown is een schattig oude plaatsje maar omdat het weer niet echt meewerkt blijven we hier maar even. Ik zie dat Colombia State National Park vlak in de buurt is en we besluiten om daar ook nog te gaan kijken.
Hier bezoeken we een soort openluchtmuseum maar ook hier stroomt het van de regen en dus blijven we niet lang.
We nemen de 120 naar Manteca en checken in bij het Comfort Inn motel.
We zien een groot winkelcentrum aan de overkant van de straat met een Office Store waar we dozen kopen om de onderdelen in te doen om ze morgen bij het postkantoor te kunnen verzenden.
We eten wat bij IHOP en liggen wederom vroeg op bed.
Maandag 12 februari 2007
We ontbijten in het hotel met warme wafels en vragen aan de receptie waar we een postkantoor kunnen vinden. Ze legt ons de weg uit en dus gaan we op pad om de onderdelen naar huis te versturen.
Het postkantoor zelf is pas om 09.00 open en we zijn er te vroeg. We besluiten een rondje te lopen en wat winkeltjes (die ook nog dicht zijn..) te kijken.
Als het loket opengaat zijn we als een van de eerste aan de beurt. Het is een hoop gedoe, formuliertjes invullen, wegen, weer dingen invullen enz. Maar uiteindelijk is het klaar en liggen de 2 dozen klaar voor verzending!
We volgen de 120 en komen langs Livermore waar talloze windmolens voor de energievoorziening staan, was wel een grappig gezicht. Als we richting San Francisco rijden wordt het steeds drukker, je kunt weer merken dat je in de buurt van een grote stad komt.
We gaan over de San Mateo Bridge richting highway 1, dit stukje hebben we vorig jaar ook al gereden.
Het weer is prachtig en ik kan mijn geluk niet op als we zien dat de Golden Gate Bridge totaal helder te zien is!
We parkeren onze auto en lopen een stuk over de brug. Het weer is echt superhelder en we zien de stad en Alcatraz heel mooi liggen.
Terug nemen we Lombardstreet richting de Fishermann's Wharf waar ik via internet een leuk motelletje op de kop heb getikt; The Wharf Inn.
Ze hebben nog plek en we krijgen een mooie kamer voor $ 103 per nacht, 20 meter van The Wharf!
We pakken eerst de auto om naar Twin Peaks te rijden. Maar zo mooi als het net was, zo bewolkt wordt het nu! Als we boven op de berg aankomen regent pijpenstelen en hangt er een dikke wolk boven de stad waardoor je bijna niets ziet.
We zien achter ons dat de bewolking opentrekt en besluiten te wachten tot alles is overgedreven.
Als het weer opklaart kunnen we een paar prachtige plaatjes schieten van het uitzicht, schitterend!
Op de terugweg nemen we de drukke Marketstreet en rijden langs de Embarcadero terug naar het motel.
We parkeren de auto en lopen een stuk over de Wharf naar de zeeleeuwen toe. Het begint ineens weer enorm te regenen en we besluiten naar Jack's Cannery te lopen voor een biertje. We zijn half doorweekt als we er aankomen en mogen bij de openhaard zitten om onze kleren te laten drogen.
We genieten van wat biertjes en een bordje patat en lopen tegen de avond weer terug naar het motel waar we wederom vroeg in bed kruipen, moe van alle indrukken.
Dinsdag 13 februari 2007
Als we wakker worden en ik naar buiten kijk zie ik dat het prachtig weer is! De zon schijnt, blauwe lucht en je voelt de warmte al.
We lopen naar Boudin vlak bij het motel en halen er een croissantje. Als we zitten te eten zie ik ineens de twee jongens die bij ons in de bus naar Alamo zaten binnenstappen! Ze zien ons niet maar als we naar buitenlopen vraag ik ze even snel of ze het naar hun zin hebben; ze bevestigen dit en vragen het ook aan mij. Omdat ik op dit vroege tijdstip nog geen zin heb in ellelange gesprekken loop ik door naar Marcel die al buiten staat.
We lopen de Wharf af naar het begin waar het eind/beginpunt van de Cablecars zijn.
We stappen in en ik zit al braaf klaar met 20 dollar voor 2 dagkaartjes. Blijken ze een dollar duurder te zijn geworden.. moet ik weer graven naar 2 dollars in mijn tasje..
Bij Union Square stappen we uit en genieten van de gebouwen en het prachtige weer. We bezoeken een heleboel winkels en kopen een nieuwe zonnebril voor Marcel.
In een 50-jaren restaurantje ergens op een eerst verdieping eten we wafels met aardbeien. Viel een beetje tegen maar de omgeving was we heel leuk, we zaten bij het raam en konden zo heerlijk mensen kijken.
We lopen door Chinatown en vergapen hier ons weer aan alle Chinezen en hun spulletje, erg leuk.
Hier nemen we de Cablecar terug en stappen uit bij het eindpunt.
We bezoeken het Marine Historic Nat. Park waar we ook met ons parkenpasje zo naar binnen kunnen. Het weer is nog steeds super en we genieten van de prachtige uitzichten. Ook nu is de Golden Gate weer helemaal te zien.
Als we teruglopen gaan we nog even langs de zeeleeuwen en eten bij het Hardrockcafe (wat staat de muziek daar hard zeg!!)
We gaan terug naar het motel om onze voetjes even te laten rusten. Tegen de avond halen we een lekkere milkshake en vinden een soort museum waar nog allemaal oude `kwartjes`machines staan die het bijna allemaal nog doen.
We `trappen` even lol door 4 elektrische piano´s tegelijkertijd aan te zetten wat een hels kabaal maakte...we hebben in een deuk gelegen..
Deze avond wederom vroeg naar bed, morgen staat een lange rit op het programma.
Woensdag 14 februari 2007
We staan vroeg op en checken uit. Met een croissantje van de 7 eleven ontbijten we in de auto rijdende richting de Golden Gatebridge waar we dit keer met de auto overheen rijden.
We nemen de 101 naar Santa Rosa. Daar nemen we een hele leuke weg, de Mark West Springroad naar Calistoga die ons naar the Old Faithfull Geiser brengt.
Het is hier heel rustig en we zien de geiser een paar keer spuiten. Omdat hier verder niet veel te doen is rijden we verder naar de silveradotrail waar we genieten van de uitzichten over de vele wijngaarden die NapaValley rijk is.
Het weer is heerlijk en de temperatuur lekker warm.
We eten wat in Nixon en rijden via Sacramento door de Sierra Nevada.
Hier ligt een heleboel sneeuw en we zien zelfs mensen skieen in de verte op een grote skipiste.
Het is hier een prachtige omgeving, de sneeuw gaat langszaam weer over in drogere stukken.
In de middag komen we aan in Reno, hier gaan we in Sparks naar Summit, een auto-onderdelenzaak.
Omdat het nog redelijk vroeg is vragen we aan het personeel of zij ook weten hoeland het rijden is naar Eureka in Nevada. Niemand weet dit totdat een man zijn vader belt en het hem vraagt.
Volgens hem nog een kleine 3 uur rijden.
We besluiten dit te doen zodat we dan een dag langer in Utah of Arizona kunnen doorbrengen.
We nemen de 50, die bekend staat om de loniest road in America...
En eenzaam is het op een gegeven moment ook maar zo mooi!!! Je rijdt echt weer in de dessert en de weg strekt zich kilometers ver voor je uit, geweldig!
Als we na lang rijden in Austin aankomen zien we eigenlijk alleen maar hele oude krakmotelletjes staan. We besluiten om, nog even, door te rijden naar Eureka omdat ik weet dat daar een Best Western motel zit.
Het wordt hoe langer hoe donkerder en het duurt heeeel lang voordat we er zijn!
Maar gelukkig hebben ze plek voor ons en krijgen we na een hele lange dag een mooie kamer.
We eten wat in dit dorpje in the Owl Club, heel leuk, tussen de lokale bevolking met cowboyhoeden, die elkaar trots vertellen bij welk hek ze aan het werk zijn. (men praat hier niet over waar je aan het werk bent, maar bij welk hek je aan het werk bent...)
Als we terug naar het motel lopen voelt het al behoorlijk koud aan. We kijken op de thermometer die ergens hangt en zien dat het omgerekend al -8 is.
Donderdag 15 februari 2007
Er staat vandaag weer een lange rit voor de deur en dus staan we vroeg op. Als ik het gordijn opensla verzucht ik: onee, he! Er heeft gesneeuwd vannacht en alles is wit..
De thermometer geeft omgerekend -15 aan, brrrrr
We maken de auto sneeuwvrij, gooien de tank vol, maken nog wat foto`s en gaan op pad richtig Ely.
Hier eten we wat in het Nevada Historic Hotel, een hotel met Casino en restaurants, heel lekker en het kost zeer weinig, zo goedkoop hebben we de hele vakantie niet meer gegeten!
Vanaf de 50 nemen we de 21 richting Baker. Nou dit vonden wij dus pas echt een eenzame weg!
We hebben zeker 1,5 uur gereden zonder een iemand tegen te komen, alleen maar schapen (met hele enge waakhonden..) en doodgereden koeien en hertjes en konijntjes.
Bij Beaver nemen we de 15 en daarna de 20 die ons steeds meer in de buurt van Bryce Canyon zal brengen, dit is al een hele mooie weg met prachtige uitzichten.
Eerst komen we langs Red Rock Canyon, met zijn prachtige rode bergen, zomaar ineens vanuit het niets lijkt dit er te staan, zo grappig.
We rijden door richting Bryce en checken in bij Ruby´s Inn. Onderweg hadden we ook wat motels gevraagd maar qua prijs lagen ze niet zoveel van elkaar af en dit motel ligt toch wel erg lekker dicht bij het park!
Het is 14.30 en we besluiten het park in te rijden. We rijden eerst naar het hoogste punt, Rainbow Point waar het enorm waait en heel erg koud is!
We genieten van de roze torentjes met de sneeuw en de werkelijk prachtige uitzichten die je vanaf dit punt hebt!
We rijden van uitzichtpunt naar uitzichtpunt. Het is en blijft berekoud en we zijn blij als we elke keer weer even in de auto kunnen opwarmen.
Het is lekker rustig in het park dus we kunnen alles op ons gemak bekijken.
Na ongeveer 2 uur zijn we weer beneden en dat is maar goed ook want het park sluit om 16.30.
We eten wat in het restaurantje en gaan moe maar zeer voldaan naar de kamer waar we de route voor morgen even goed bekijken omdat we een dag voorlopen op ons reisschema.
Vrijdag 16 februari 2007
Vandaag zij we weer supervroeg opgestaan en zitten vroeg in de auto. Onderweg stoppen we net na de weg naar Bryce Canyon bij Mossy Cave.We lopen het paadje naar de de Cave al glibberend door het ijs en de sneeuw.
De Cave is heel bijzonder; er hangen gigantische ijspegels, een heel apart gezicht.
We genieten van dit natuurwonder en lopen heel voorzichtig terug om vooral maar niet te vallen over het spekgladde pad.
De 12 is een van de mooiste wegen die we deze vakantie rijden; de uitzichten zijn adembenemend en achter elke bocht is iets anders te zien, maar vooral de prachtige rotspartijen die je hier tegenkomt!
We genieten enorm van deze natuur. Onderweg willen we eigenlijk wel wat eten maar omdat het winter is zijn de diners in dorpjes zoals Escalante en Boulder dicht.
Vlak voor Boulder is de weg trouwens sensationeel, vrij smal met aan allebei de kanten een geweldige afgrond, brrr.
In Torrey vinden we we een Subway in een benzinepomp waar we een broodje eten.
Dan door naar Capitol Reef. We rijden een kleine offroad weg met leuke rotspartijen en gaan dan weer de normale weg op.
Hier en daar stappen we uit om even van deze prachtige omgeving te genieten.
Even na Capitol Reef in Hanksville tanken we bij de benzinepomp die in een rots in gebouwd, heel apart!
We rijden door het schitterende Glen Canyon recreation gebied waar we vlak voor de brug over de Colorado uitstappen en een stuk over een soort platform lopen waar we ongelooflijk mooie uitzichten hebben over dit gebied!
En dus wilde we dit jaar weer. Vorig jaar waren we er in januari en februari, nu zijn we wat later gegaan bijna heel februari. Een van de redenen waarom we in de winter gaan is omdat we dan allebei wat makkelijker vrij kunnen krijgen van ons werk en omdat het dan minder duur en vooral minder warm is! We vinden warm weer lekker maar om nu met 35 graden in de parken te moeten lopen zien we allebei dus niet echt zitten. En dus gaan we in de winter.
Vorig jaar hebben we het al heel erg getroffen met het weer (oke, we hadden hier en daar regen maar het mooie weer had toch de overhand) ook dit jaar hebben we het (op wat hele koude nachten na..) weer super getroffen!
Hier volgt ons verslag!
Vrijdag 9 februari 2007
Het is weer zover! Na heel veel voorbereidingen gaan we vandaag voor de tweede keer naar de States!
We zijn vroeg op en pakken de laatste spulletje in. Het weer ziet er ondanks de slechte voorspellingen redelijk uit en dus gaan we ontspannen de auto in om Andy op te halen die straks onze auto weer meeneemt naar huis en ons over een kleine 3 weken weer ophaalt op Schiphol.
We rijden lekker door en hebben gelukkig geen files.
Ruim op tijd komen we bij Schiphol aan en hoeven alleen onze koffers in te leveren omdat we onszelf gisteren al via de computer hebben ingecheckt, dat is echt makkelijk!
Achter de douane lopen we alle winkeltjes af en kopen een hoesje voor Marcel zijn telefoon. Als we bij de gate aankomen blijkt het vliegtuig een uurtje vertraging te hebben, maakt niet uit, we gaan toch we
l!Als we eindelijk zitten en opstijgen begint voor mij de vakantie pas echt. Heerlijk, ik kan niet wachten tot we er zijn, maarja het is nog ongeveer 10 uur vliegen naar Los Angeles...
Het eten onderweg is lekker, ik als vegetariër krijg een soort indiaanse curry, het smaakt me prima. Onderweg hebben we helder weer en kunnnen we veel zien, Google Earth maar dan "live" grappen we zo af en toe naar elkaar..
We landen prima op tijd maar als we bij immigratie aankomen staat er een rij van jewelste; dat wordt dus lang wachten helaas. Als we na 3 kwartier aan de beurt zijn is het zo klaar; vorig jaar zeurde ze nog al wat, nu ging het lekker vlot.
Na de koffers kunnen we gelijk naar buiten en in de bus van Alamo stappen. We zijn er vlot, er zitten nog 2 nederlandse jongens in die vol verbazing alles om zich heen zitten te bekijken.
Het is vrijdag en dus ook druk bij Alamo; na een half uurtje zijn we aan de beurt.
Als ze vragen waar we heen gaan en ik alle staten opnoem verteld hij dat de verzekering anders is en dat we vooral een extra moeten nemen voor lekke banden, lege tanken en kapotte ruiten omdat dit niet in de "gold" zit wat wij hebben. We nemen geen risico en sluiten de extra verzekering af. (kost gelukkig niet zo veel extra)
Als we buiten de rij met auto's zien staan besluiten we dit jaar een donkergrijze chevrolet trailblazer te nemen, heerlijke wagens zijn dat!
We nemen de drukke Century Blvd richting de 405 en gaan in zuidelijke richting naar Westminster waar ons motel voor die nacht staat en binnen 35 minuten zijn we er.
We checken in en bellen Peter, een vriend van ons die in deze zelfde periode bij zijn neef in huis zit, ongeveer 10 minuutjes rijden van ons motel in Huntington Beach. We vertellen hem dat we eerst even wat gaan eten en dan die kant opkomen.
Voor het eerst eten we weer eens bij Denny's, onze absolute favoriete eettent in de States.
Na het eten rijden we naar het huis van Peter zijn neef waar Marcel 2 jaar geleden ook is geweest. Eerst staan we voor het verkeerde huis maar al snel vinden we het juiste.
Wat superleuk om een keer een "echt" amerikaans huis te zien! Het is heel gezellig ingericht en ook al zijn de eigenaren zelf niet thuis, ik kijk mijn ogen uit.
Peter heeft samen met zijn reisgenoot Rene voor ons de via internet bestelde onderdelen voor onze Chevrolet Camaro al opgehaald bij Classic Industries en dus kunnen we alles zo in de auto zetten om op te sturen.
We praten en drinken nog wat maar dan begint de vermoeidheid op te spelen en gaan we naar het Super 8 motel om lekker te gaan slapen.
Dat hadden we gehoopt tenminste... in de kamer boven ons waren ze met een nachtelijke verbouwing bezig (pff) en als ik bijna slaap maakt Marcel me wakker met de medeling dat hij "rare"dingen buiten hoort; "put it down, put it down!" dan horen we ook nog knallen.... Het zal toch niet????
Maar ja hoor, als we uit het raam kijken staan er 5 politie auto's voor de deur...
Marcel besluit, ondanks dat het mij niet verstandig lijkt, om het hoekje te gaan kijken. Hij kleedt zich aan en loop over de galerij. Er komt een meisje langs die ook vraagt wat er aan de hand is en of wij ook schoten hebben gehoord....
Ik laat het maar en als Marcel na een minuutje weer terug is val ik eindelijk in slaap.
Zaterdag 10 februari 2007
Veel te vroeg zijn we natuurlijk wakker maar dat maakt vandaag niet uit omdat we naar een automeeting gaan op de hoek van Adams en Magnoliastreet.
We zijn er al om 5.45 en zien dat er heel wat mensen zijn ondanks dat het nog donker is.
We genieten van alle oldtimers, musclecars en hotrods die daar staan geparkeerd.Na een uurtje komen we Peter en Rene ook tegen en lopen met zijn viertjes het terrein nog een keer over.
Omdat we nog een lange rit voor de boeg hebben nemen we om 8 uur afscheid van Peter en Rene (die maandag weer terugvliegen naar Nederland) en rijden de 405 op richting het noorden. Het is ondanks dat het zaterdagochtend is toch nog druk op de 405 maar zodra we de 5 oprijden wordt het al rustiger. De natuur is hier gelijk ook anders, veel bergachtiger. Na een tijdje rijden begint het te regenen. Als we bij Tulare aankomen gaan we eten in een leuk tentje; Apple Annie's, lekker en goed eten voor weinig! We tanken en rijden door naar Fresno. Eigenlijk zouden we hier overnachten maar omdat het zulk slecht weer is besluiten we door te rijden naar Oakhurst en daar een motelletje te zoeken.
De weg ernaar toe is prachtig en Oakhurst zelf is een schattig bergdorpje. Het eerste motel wat we bezoeken zit vol maar belt voor ons naar Comfort Inn om te vragen of zij nog kamer hebben. Dit hebben ze en dus gaan we daar heen. We krijgen een leuke kamer met geweldig uitzicht over de bergen.
Omdat het zo regent en we nog niet zo hoog zitten vragen we aan de man van de receptie of we morgen ook sneeuwkettingen moeten huren. Hij verzoekt ons morgen nog even langs te komen en het nog eens te vragen; hij zal dan het park bellen voor informatie.
We duiken voor het eerst weer een Amerikaanse supermarkt in en kijken wederom onze ogen uit naar alle artikelen die ze hebben, dit is en blijft een leuke bezigheid.
Omdat het al laat is besluiten we pizza te gaan eten en vroeg ons bedje in te kruipen.
Zondag 11 februari 2007
Als we opstaan hoor ik de regen al kletteren. Dit voospeld niet veel goeds...We ontbijten in het hotel en lopen daarna naar de receptie om de man van de receptie te vragen over de weerstoestand in het park. Hij belt voor ons en inderdaad, voor de 41 en 120 zijn sneeuwkettingen nodig. Dan zegt hij ons iets waar we wat aan hebben; hij raadt ons af om ze te gaan huren of kopen; als er een waarschuwing als deze wordt gegeven zijn de wegen echt heel slecht! Je rijdt dan nog geen 10 kilometer per uur in een "treintje" achter elkaar omhoog en door het park.
Aangezien we daar geen zin in hebben legt hij ons uit dat we zonder sneeuwkettingen wel de Valley inkunnen. Hij legt ons uit hoe we moeten rijden en we besluiten om dat te gaan doen.
We nemen de 49 richting Mariposa en daar de 140 naar Yosemite Valley.
Het is een leuke rit door de bergen en langs kleine dorpjes. We verbazen ons dat er mensen zijn die zo "middle in the place of nowhere" kunnen wonen..
Als we de parkweg nemen komen we een hoop brokken rots tegen die op de weg liggen, het is soms echt manufreren om eromheen te kunnen.
Het is nog steeds wat nat en koud maar we zitten lekker warm in de auto en genieten van deze prachtige natuur!
Bij de ingang van het park kopen we de "America the beautifull" pass voor 80 dollar. Hiermee kunnen we straks een hoop parken bezoeken zonder apart entree te hoeven te betalen.
Het weer klaart op en we kunnen alleen de Valleyroad nemen omdat bij de andere wegen een groot waarschuwingsbord staat dat je sneeuwkettingen moet hebben...
We genieten van El Capitan met zijn besneeuwde toppen en de Bridalveil Fall die ondanks de winter toch nog stroomt.
De meeste wegen zijn wel sneeuwvrij maar de sommige paden en parkeerplaatsen liggen nog onder een laagje sneeuw. We lopen wat rond en bezoeken het Visitor Center en de souvenierwinkel.
Het is al in de middag en omdat we toch niet naar "boven" kunnen besluiten we het park weer te verlaten. Dit moet via dezelfde weg als we binnen zijn gekomen en dus stoppen we in Mariposa om daar wat te gaan eten.
Dan nemen we de 49 richting Jamestown, deze weg is prachtig met leuke haarspeldbochten en diepe dalen waardoor we de prachtigste uitzichten hebben.
Jamestown is een schattig oude plaatsje maar omdat het weer niet echt meewerkt blijven we hier maar even. Ik zie dat Colombia State National Park vlak in de buurt is en we besluiten om daar ook nog te gaan kijken.
Hier bezoeken we een soort openluchtmuseum maar ook hier stroomt het van de regen en dus blijven we niet lang.
We nemen de 120 naar Manteca en checken in bij het Comfort Inn motel.
We zien een groot winkelcentrum aan de overkant van de straat met een Office Store waar we dozen kopen om de onderdelen in te doen om ze morgen bij het postkantoor te kunnen verzenden.
We eten wat bij IHOP en liggen wederom vroeg op bed.
Maandag 12 februari 2007
We ontbijten in het hotel met warme wafels en vragen aan de receptie waar we een postkantoor kunnen vinden. Ze legt ons de weg uit en dus gaan we op pad om de onderdelen naar huis te versturen.
Het postkantoor zelf is pas om 09.00 open en we zijn er te vroeg. We besluiten een rondje te lopen en wat winkeltjes (die ook nog dicht zijn..) te kijken.
Als het loket opengaat zijn we als een van de eerste aan de beurt. Het is een hoop gedoe, formuliertjes invullen, wegen, weer dingen invullen enz. Maar uiteindelijk is het klaar en liggen de 2 dozen klaar voor verzending!
We volgen de 120 en komen langs Livermore waar talloze windmolens voor de energievoorziening staan, was wel een grappig gezicht. Als we richting San Francisco rijden wordt het steeds drukker, je kunt weer merken dat je in de buurt van een grote stad komt.
We gaan over de San Mateo Bridge richting highway 1, dit stukje hebben we vorig jaar ook al gereden.
Het weer is prachtig en ik kan mijn geluk niet op als we zien dat de Golden Gate Bridge totaal helder te zien is!
We parkeren onze auto en lopen een stuk over de brug. Het weer is echt superhelder en we zien de stad en Alcatraz heel mooi liggen.
Terug nemen we Lombardstreet richting de Fishermann's Wharf waar ik via internet een leuk motelletje op de kop heb getikt; The Wharf Inn.
Ze hebben nog plek en we krijgen een mooie kamer voor $ 103 per nacht, 20 meter van The Wharf!
We pakken eerst de auto om naar Twin Peaks te rijden. Maar zo mooi als het net was, zo bewolkt wordt het nu! Als we boven op de berg aankomen regent pijpenstelen en hangt er een dikke wolk boven de stad waardoor je bijna niets ziet.
We zien achter ons dat de bewolking opentrekt en besluiten te wachten tot alles is overgedreven.
Als het weer opklaart kunnen we een paar prachtige plaatjes schieten van het uitzicht, schitterend!
Op de terugweg nemen we de drukke Marketstreet en rijden langs de Embarcadero terug naar het motel.
We parkeren de auto en lopen een stuk over de Wharf naar de zeeleeuwen toe. Het begint ineens weer enorm te regenen en we besluiten naar Jack's Cannery te lopen voor een biertje. We zijn half doorweekt als we er aankomen en mogen bij de openhaard zitten om onze kleren te laten drogen.
We genieten van wat biertjes en een bordje patat en lopen tegen de avond weer terug naar het motel waar we wederom vroeg in bed kruipen, moe van alle indrukken.
Dinsdag 13 februari 2007
Als we wakker worden en ik naar buiten kijk zie ik dat het prachtig weer is! De zon schijnt, blauwe lucht en je voelt de warmte al.
We lopen naar Boudin vlak bij het motel en halen er een croissantje. Als we zitten te eten zie ik ineens de twee jongens die bij ons in de bus naar Alamo zaten binnenstappen! Ze zien ons niet maar als we naar buitenlopen vraag ik ze even snel of ze het naar hun zin hebben; ze bevestigen dit en vragen het ook aan mij. Omdat ik op dit vroege tijdstip nog geen zin heb in ellelange gesprekken loop ik door naar Marcel die al buiten staat.
We lopen de Wharf af naar het begin waar het eind/beginpunt van de Cablecars zijn.
We stappen in en ik zit al braaf klaar met 20 dollar voor 2 dagkaartjes. Blijken ze een dollar duurder te zijn geworden.. moet ik weer graven naar 2 dollars in mijn tasje..
Bij Union Square stappen we uit en genieten van de gebouwen en het prachtige weer. We bezoeken een heleboel winkels en kopen een nieuwe zonnebril voor Marcel.
In een 50-jaren restaurantje ergens op een eerst verdieping eten we wafels met aardbeien. Viel een beetje tegen maar de omgeving was we heel leuk, we zaten bij het raam en konden zo heerlijk mensen kijken.
We lopen door Chinatown en vergapen hier ons weer aan alle Chinezen en hun spulletje, erg leuk.
Hier nemen we de Cablecar terug en stappen uit bij het eindpunt.
We bezoeken het Marine Historic Nat. Park waar we ook met ons parkenpasje zo naar binnen kunnen. Het weer is nog steeds super en we genieten van de prachtige uitzichten. Ook nu is de Golden Gate weer helemaal te zien.
Als we teruglopen gaan we nog even langs de zeeleeuwen en eten bij het Hardrockcafe (wat staat de muziek daar hard zeg!!)
We gaan terug naar het motel om onze voetjes even te laten rusten. Tegen de avond halen we een lekkere milkshake en vinden een soort museum waar nog allemaal oude `kwartjes`machines staan die het bijna allemaal nog doen.
We `trappen` even lol door 4 elektrische piano´s tegelijkertijd aan te zetten wat een hels kabaal maakte...we hebben in een deuk gelegen..
Deze avond wederom vroeg naar bed, morgen staat een lange rit op het programma.
Woensdag 14 februari 2007
We staan vroeg op en checken uit. Met een croissantje van de 7 eleven ontbijten we in de auto rijdende richting de Golden Gatebridge waar we dit keer met de auto overheen rijden.
We nemen de 101 naar Santa Rosa. Daar nemen we een hele leuke weg, de Mark West Springroad naar Calistoga die ons naar the Old Faithfull Geiser brengt.
Het is hier heel rustig en we zien de geiser een paar keer spuiten. Omdat hier verder niet veel te doen is rijden we verder naar de silveradotrail waar we genieten van de uitzichten over de vele wijngaarden die NapaValley rijk is.
Het weer is heerlijk en de temperatuur lekker warm.
We eten wat in Nixon en rijden via Sacramento door de Sierra Nevada.
Hier ligt een heleboel sneeuw en we zien zelfs mensen skieen in de verte op een grote skipiste.Het is hier een prachtige omgeving, de sneeuw gaat langszaam weer over in drogere stukken.
In de middag komen we aan in Reno, hier gaan we in Sparks naar Summit, een auto-onderdelenzaak.
Omdat het nog redelijk vroeg is vragen we aan het personeel of zij ook weten hoeland het rijden is naar Eureka in Nevada. Niemand weet dit totdat een man zijn vader belt en het hem vraagt.
Volgens hem nog een kleine 3 uur rijden.
We besluiten dit te doen zodat we dan een dag langer in Utah of Arizona kunnen doorbrengen.
We nemen de 50, die bekend staat om de loniest road in America...
En eenzaam is het op een gegeven moment ook maar zo mooi!!! Je rijdt echt weer in de dessert en de weg strekt zich kilometers ver voor je uit, geweldig!
Als we na lang rijden in Austin aankomen zien we eigenlijk alleen maar hele oude krakmotelletjes staan. We besluiten om, nog even, door te rijden naar Eureka omdat ik weet dat daar een Best Western motel zit.
Het wordt hoe langer hoe donkerder en het duurt heeeel lang voordat we er zijn!
Maar gelukkig hebben ze plek voor ons en krijgen we na een hele lange dag een mooie kamer.
We eten wat in dit dorpje in the Owl Club, heel leuk, tussen de lokale bevolking met cowboyhoeden, die elkaar trots vertellen bij welk hek ze aan het werk zijn. (men praat hier niet over waar je aan het werk bent, maar bij welk hek je aan het werk bent...)
Als we terug naar het motel lopen voelt het al behoorlijk koud aan. We kijken op de thermometer die ergens hangt en zien dat het omgerekend al -8 is.
Donderdag 15 februari 2007
Er staat vandaag weer een lange rit voor de deur en dus staan we vroeg op. Als ik het gordijn opensla verzucht ik: onee, he! Er heeft gesneeuwd vannacht en alles is wit..
De thermometer geeft omgerekend -15 aan, brrrrr
We maken de auto sneeuwvrij, gooien de tank vol, maken nog wat foto`s en gaan op pad richtig Ely.
Hier eten we wat in het Nevada Historic Hotel, een hotel met Casino en restaurants, heel lekker en het kost zeer weinig, zo goedkoop hebben we de hele vakantie niet meer gegeten!
Vanaf de 50 nemen we de 21 richting Baker. Nou dit vonden wij dus pas echt een eenzame weg!
We hebben zeker 1,5 uur gereden zonder een iemand tegen te komen, alleen maar schapen (met hele enge waakhonden..) en doodgereden koeien en hertjes en konijntjes.
Bij Beaver nemen we de 15 en daarna de 20 die ons steeds meer in de buurt van Bryce Canyon zal brengen, dit is al een hele mooie weg met prachtige uitzichten.
Eerst komen we langs Red Rock Canyon, met zijn prachtige rode bergen, zomaar ineens vanuit het niets lijkt dit er te staan, zo grappig.
We rijden door richting Bryce en checken in bij Ruby´s Inn. Onderweg hadden we ook wat motels gevraagd maar qua prijs lagen ze niet zoveel van elkaar af en dit motel ligt toch wel erg lekker dicht bij het park!
Het is 14.30 en we besluiten het park in te rijden. We rijden eerst naar het hoogste punt, Rainbow Point waar het enorm waait en heel erg koud is!
We genieten van de roze torentjes met de sneeuw en de werkelijk prachtige uitzichten die je vanaf dit punt hebt!
We rijden van uitzichtpunt naar uitzichtpunt. Het is en blijft berekoud en we zijn blij als we elke keer weer even in de auto kunnen opwarmen.
Het is lekker rustig in het park dus we kunnen alles op ons gemak bekijken.
Na ongeveer 2 uur zijn we weer beneden en dat is maar goed ook want het park sluit om 16.30.
We eten wat in het restaurantje en gaan moe maar zeer voldaan naar de kamer waar we de route voor morgen even goed bekijken omdat we een dag voorlopen op ons reisschema.
Vrijdag 16 februari 2007
Vandaag zij we weer supervroeg opgestaan en zitten vroeg in de auto. Onderweg stoppen we net na de weg naar Bryce Canyon bij Mossy Cave.We lopen het paadje naar de de Cave al glibberend door het ijs en de sneeuw.
De Cave is heel bijzonder; er hangen gigantische ijspegels, een heel apart gezicht.
We genieten van dit natuurwonder en lopen heel voorzichtig terug om vooral maar niet te vallen over het spekgladde pad.
De 12 is een van de mooiste wegen die we deze vakantie rijden; de uitzichten zijn adembenemend en achter elke bocht is iets anders te zien, maar vooral de prachtige rotspartijen die je hier tegenkomt!
We genieten enorm van deze natuur. Onderweg willen we eigenlijk wel wat eten maar omdat het winter is zijn de diners in dorpjes zoals Escalante en Boulder dicht.
Vlak voor Boulder is de weg trouwens sensationeel, vrij smal met aan allebei de kanten een geweldige afgrond, brrr.
In Torrey vinden we we een Subway in een benzinepomp waar we een broodje eten.
Dan door naar Capitol Reef. We rijden een kleine offroad weg met leuke rotspartijen en gaan dan weer de normale weg op.
Hier en daar stappen we uit om even van deze prachtige omgeving te genieten.Even na Capitol Reef in Hanksville tanken we bij de benzinepomp die in een rots in gebouwd, heel apart!
We rijden door het schitterende Glen Canyon recreation gebied waar we vlak voor de brug over de Colorado uitstappen en een stuk over een soort platform lopen waar we ongelooflijk mooie uitzichten hebben over dit gebied!
We rijden na een pauze door naar Natural Bridges National Park.
We zijn hier werkelijk de enige bezoekers! De ranger is blij dat hij iemand ziet.
Met de plattegrond in de hand rijden we de weg af. We bezoeken alle uitzichtpunten en genieten
van dit natuurschoon.
Ik kijk naar wat trails die hier en daar beginnen en krijg er de kriebels van, zo stijl die paden af en toe lopen, helaas niets voor mij!
We maken mooie foto´s en rijden na dit park gelijk door naar Blanding naar het motel Super 8. Deze hadden we eigenlijk voor morgen reserveert maar ze hebben vandaag ook kamers en dus kunnen we de reservering zo omzetten.
We doen wat boodschapjes en eten bij The Oldtimer restaurant. Was niet zo geweldig maar beter dan all fastfoodketens die ons zo langzaamaan een beetje de neus uit komen...
Zaterdag 17 februari 2007
Het is koud geweest vannacht! Aan de autoruiten kunnen we zien dat het gevroren heeft, we moeten zelfs even krabben.
Om 8 uur zitten we na een ontbijtje in de auto richting Monument Valley.
Het weer is wederom heerlijk en helder en in de verte zie ik deze rotsformatie al in het landschap opdoemen.
We maken een paar mooie foto´s en besluiten om door te rijden, omdat het nog zo vroeg is en ik denk omdat het winter is, zijn er nog geen standjes van de indianenbevolking open.
Langs Mexican Hat, Kayenta en wat andere ietswat saaie dorpjes. Vanaf de 163 gaan we richting de 98 een hele mooie weg met aan beide zijden een soort toendra gebied met paarden, een echt western plaatje!
De benzinetank is al aardig leeg en dus besluiten we van de weg af te gaan en in het kleine dorpje Kaibito te tanken. Dat scheelt wel even qua kosten zeg! Het was hier bijna 25 cent goedkoper dan bij de pompen die dicht bij de weg staan.
We rijden door naar Page en besluiten hier een motel te zoeken. We rijden eerst even door het dorpje zelf heen om te kijken welke motels hier zijn.
We zien dat de Quality Inn kamers met balkons hebben die over de hele vallei, Glen Canyon Dam en Lake Powell uitkijken, die moeten we hebben!
We moeten wel 10 dollar meer voor het uitzicht betalen maar dan is het met 60 dollar per nacht nog een koopje.
We rijden na het inchecken naar Lake Powell en genieten van het prachtige weer en de bootjes die in- en uit het water gaan.
Op de weg naar Page heb ik Antalope Canyon gezien en we besluiten er alsnog naar toe te rijden. Tja, en toen was het al 15.00 uur en is de boel gesloten in de winter. Het is niet anders, we gaan naar de overkant van de weg en rijden deze helemaal uit en genieten van het water van Lake Powell en het weer.
We kopen wat lekkers bij de supermarkt en eten wat in een heel leuk tentje.
Na het eten gaan we op ons balkon genieten met een wijntje en een biertje van de zonsondergang en het uitzicht. Deze dag kan niet meer stuk!
s´nachts wordt ik wakker van een hoop herrie op de gang. Er wordt geroepen dat een bepaalde groep jongens het hotel moeten verlaten. Er wordt eerst niet gereageerd maar na een tijdje gaat de deur van de buren open. Als ik hoor: You got the right to remain silent...`weet ik dat het serieus is en dat er politie op de gang staat. Ik laat het maar weer en val in slaap.Zondag 18 februari 2007
We zijn net als de rest van de vakantie weer vroeg wakker. We hebben en heerlijk ontbijtje in het motel en vragen bij het uitchecken wat er nou aan de hand was vannacht. De receptioniste verteld dat een aantal jongens haar hadden lastiggevallen en die worden dan zonder pardon het motel uitgezet!
Omdat de auto er vreselijk uitziet besluiten we hem te wassen in een wasserette. We gooien 5 dollar in de automaat en beginnen. Als eerste schuim uit de borstel. Ik kom niet meer bij van het lachen! Het is roze als hubbabubba en het ruikt ook nog eens zo, voordat we het weten is de auto een grote roze kauwgombrok, haha.
Toen de auto weer schoon was zijn we op ons gemakje de 89 afgereden langs Kanab (wat een leuk plaatsje!) naar Mount Carmel Junction waar we even wat gegeten hebben.
Vanaf hier de 9 richting Zion, wat een prachtige weg is dit wederom.
Bij de ingang van het park is het druk en we sluiten aan in de file.
Alle parkeerplaatsen zijn vol en dus maken we zoveel mogelijk foto´s uit de auto.
Bij de Canyon Overlook trail is nog 1 parkeerplaatsje vrij. We zetten de auto neer en besluiten heel dapper om deze trail te gaan lopen, ik moet toch 1 keer in mijn leven een trail lopen!
Na een tijdje heb ik al spijt, de afgrond is diep en de paadjes heel smal en ik moet ook nog eens over een houten bruggetje, brrr.
Maar ik hou vol en haal het einde van de trail. Het uitzicht is voortreffelijk, wat een mooi park is dit zeg!
De scenicdrive was open maar hier stonden de auto's echt in een lange rij om aan te sluiten. Omdat we al genoeg in de file hadden gereden besluiten we naar het bezoekerscentrum te rijden en hier even alles goed te bekijken. Ook hier is het druk en voor we het weten staan we weer buiten. We genieten van de omgeving op een muurtje bij het centrum en kijken naar alle mensen die ook deze dag hebben uitgekozen om Zion te gaan bezoeken.
Nu begrijpen we waarom het zo druk is; het is het weekend van presidentsday en dan zijn er toch nog veel mensen vrij en die gaan dan ook een dagje weg.
Als we het park uitrijden staat er een lange file bij de ingang om het park in te kunnen, niet te geloven hoe druk het is!
We rijden op ons gemak naar Hurricane waar we een motel hebben geboekt. Het is al aan het einde van de middag maar onze kamer is nog niet klaar, dan maar even de omgeving verkennen.
Het is hier echt een doorgangsstadje waar op zondag weinig tot niets te beleven is...
Na een uurtje rond te hebben gereden gaan we terug naar het hotel waar we in de kamer kunnen. Bij het inchecken zien we een automaat met belkaarten. Ik vraag eens aan het meisje van de receptie of die kaarten ook voor Europa werken; ze antwoord dat dit kan en we kopen voor 5 dollar zo'n belkaart. Je kunt hiermee met iedere telefoon bellen dus ook op de motelkamer (zonder dat ze je kosten in rekening brengen want je belt een 1-800 nummer) bellen. Dat zullen we morgenochtend gelijk eens uitproberen!
Maandag 19 februari 2007
We hebben heerlijk geslapen vannacht en zijn weer vroeg uit de veren.
De telefoonkaart die we gisteren hebben gekocht werkt prima, je kunt voor 5 dollar ongeveer 45 minuten naar Nederland bellen, koopje dus!
We bellen uitgebreid en horen dat het weer niet al te best is daar, wat rot, wij hebben weer stralend mooi weer vandaag.
We checken uit en rijden richting Las Vegas. Het grappige is dat je langs deze weg in een uur tijd door 3 staten (Utah, Arizona en Nevada) rijdt.
Als we de 15 volgen zien we in de verte Las Vegas al liggen. Het is een drukte van jewelste op de highway.
Al snel hebben we de juiste afslag en zien we het hotel, the Barbary Coast al liggen. Als we de parkeergarage in willen draaien horen we een kabaal van sirenes aankomen. We blijven net als de rest van het verkeer netjes wachten tot ze voorbij zijn. Maar ze gaan niet voorbij, ze stoppen voor ons hotel! 2 brandweerwagens, 2 ambulance, politie; wat is hier aan de hand?
We zetten de auto in de parkeergarage en krijgen te horen dat de lift vastzit. Vandaar alle toeters en bellen, wat een overdreven gedoe zeg!
Dus dan maar lopen naar beneden waar we te horen krijgen dat ook nu onze kamer nog niet klaar is.
Geeft niet, we gaan wel eerst even ontbijten bij Denny's. Het is hier een drukte van belang en er lopen allemaal van die hiphopfiguren door de stad.
We komen erachter dat er gisteravond een belangrijke NBA basketbalwedstrijd is geweest en dat er een hoop supporters zijn blijven "hangen".
Na het ontbijt en wat gelopen te hebben kunnen we in de kamer. Het uitzicht is werkelijk super; we kijken zo op de strip en de fonteinen van het Bellagio.
We bezoeken een aantal casino's en shoppen heel wat af. Als we terug zijn in ons eigen hotel stappen we achter een gokkast waar we zowaar wat winnen.
Eten doen we vandaag in het restaurant van het hotel; lekker makkelijk hoeven we niet meer naar buiten.
Na het eten kijken we nog wat rond bij de goktafels en gaan dan naar boven, genieten van het uitzicht vanuit de kamer en de fonteinen bij het Bellagio.
Als we het nieuws aanzetten zien we dat er een paar blocks verder bij de MGM Grand iemand is doodgeschoten in de parkeergarage. Niet echt een lekker idee maar het is hier aan de orde van de dag helaas..
Met moeie voeten van het slenteren vallen we als een blok in slaap (ook al is de kamer best gehorig met al het verkeer op de weg!)
Dinsdag 20 februari 2007
Vandaag slapen we voor ons doen uit en stappen er om 9.00 uit.
Als ik naar buiten kijk zie ik dat het schitterend weer is, dat belooft heel wat vandaag.
We besluiten vandaag de "andere" kant van de strip te lopen; richting de Stratosphere tower.
Onderweg eten we bij de Peppermill, een heerlijke pluche tent met veel te veel eten op je bord.
Bij de Stratosphere aangekomen sluiten we aan in de rij om naar boven te kunnen. Het duurt maar een 20 minuutjes voordat we aan de beurt zijn en in een zucht ben je boven.
Het uitzicht is weer adembenemend, net als vorig jaar kunnen we heel ver kijken!
Na een tijdje rond te hebben gekeken gaan we weer naar beneden en lopen door het casino naar de uitgang.
Op de terugweg bezoeken we nog even het Nascarcafe en winkel.
Bij de kraampjes vlak bij ons hotel hebben we vorig jaar ook al een kraam gezien met van die glazen waar je je 3D gezicht in kunt laten maken. We vinden dit eigenlijk toch wel leuk als een persoonlijk souveniertje en vragen naar de prijzen. Best duur maar als de eigenaar vraagt waar we vandaan komen en hij hoort dat we uit Nederland komen begint hij ineens enthousiast nederlands te spreken! Een heel gesprek hebben we met hem en natuurlijk krijgen we een speciale prijs.. We besluiten het te doen en moeten achter een gordijntje zitten waar de foto wordt gemaakt. Het voorbeeld zien we op het beeldscherm en ziet er goed uit. We bestellen het geheel en kunnen over een half uurtje terugkomen, dan is het klaar.
Om de tijd te breken duiken we achter een pennyslot in het casino naast de kraampjes. En wederom winnen we wat, het geluk zit ons mee deze vakantie!Na een half uurtje kunnen we het resultaat bewonderen, het is echt heel grappig om je eigen gezicht op deze manier te zien!
We eten wat bij de Panda Express en lopen op ons gemak terug naar het hotel om even de voetjes tot rust te laten komen. Dan nemen we de bus naar Fremontstreet waar we eerst even lekker doorheenwandelen en daarna genieten van de show boven ons hoofd op het gigantische beeldscherm. Ik voel me op dat moment niet zo heel erg lekker en heb het behoorlijk koud, dus besluiten we om weer naar het hotel te gaan en er vroeg in te kruipen.
Woensdag 21 februari 2007
Vandaag weer vroeg eruit en vroeg uitgecheckt, er staat weer best een lange rit op het programma.
Als we de snelweg opgaan is het even druk maar na een tijdje wordt het wat rustiger. We rijden richting Hooverdam maar daar zijn ze zo druk met wegwerkzaamheden dat het best wat oponthoud geeft, we besluiten daarom om hier niet uitgebreid te gaan stoppen en rijden door.
De weg richting Kingman is een beetje saai en eentonig maar desondanks valt er nog genoeg te zien vanuit de auto. In Kingman tanken we en rijden de "old 66" op. Bij het Hotrodcafe een stukje verder eten we een ontbijtje en genieten van de locals die daar ook hun ontbijtje nuttigen en de meest sterke verhalen ophangen tegen elkaar.
We gaan verder over route 66 maar dat valt ons wel wat tegen, niets geen oude glorie alleen maar natuur en wat bergen en toendralandschap. Pas als we in Seligman aankomen zien we wat oude gebouwtjes die we ook wel eens op tv hebben gezien. We gaan de barbershop in en worden daar binnengehaald alsof we er al jaren komen..beetje overdreven. De eigenaar zelf is er helaas niet dus dat is even jammer.
Vanaf hier nemen we de weg naar de Grand Canyon. Het is een mooie tocht langs weer speciale landschappen en uitzichten. Het valt ons op dat er zoveel gedenkkruisjes langs deze weg staan, er hebben hier helaas heel wat mensen het leven gelaten.
We komen aan in Tusayan en nemen een kamer in The Red Feather Lodge. Een mooie rustige kamer, effe wat anders dan Las Vegas van gisteren.
Het is pas 14.30 en dus besluiten we het park in te gaan.
De parkeerplaatsen bij de uitzichtpunten zijn ook hier druk. We horen voor het eerst deze vakantie nederlands spreken, het zijn echter Belgen die al weer weg zijn voordat we een gesprekje kunnen aanknopen.
De uitzichten zijn werkelijk schitterend!
We gaan van punt naar punt en kijken bij de Bright Angel Lodge.
We rijden alle punten naar Hermits Rest af en kijken daar even rond in het winkeltje. Onderweg staat er nog een berggeit midden op de weg die heel rustig de tijd neemt om over te steken.
We vinden het allemaal schitterend!
We blijven genieten van de uitzichten en gaan dan terug de village in. Hier kijken we wat rond en snuffelen in de souvenierwinkel en supermarkt. In Tusayan eten we s'avonds bij Yipee a yee, een hele leuke tent met heerlijk eten en drink ik een ratelslang biertje (je kunt hier ook ratelslangenvlees eten....)
We kruipen ook vandaag vroeg in bed na een vermoeiende en indrukwekkende dag.
Donderdag 22 februari 2007
Het is een koude nacht geweest, de ramen van de auto zijn weer flink bevroren!
Omdat we vandaag een niet zo heel lange rit voor de boeg hebben doen we alles heerlijk rustig aan en genieten van een lekker uitgebreid ontbijt.
Dan nemen we dezelfde route terug als gisteren en gaan richting Flagstaff. Vanaf hier gaan we richting Phoenix wat onze eindbestemming is voor vandaag.
Phoenix is gigantisch druk! En een smog wat er boven die stad hangt, niet normaal gewoon!
Het is vrijwel windstil en dus blijven alle uitlaatgassen boven de stad hangen, een heel vies gezicht. (ik dacht eerst dat er wat stond te branden ergens maar het was dus de smog)
Het hotel vinden we zo en we kunnen gelijk de kamer in. Nog even de e-mail gecheckt op de algemene computer en toen richting Firebird Raceway om de kaartjes voor de dragrace voor de komende 2 dagen op te halen.
We vinden de baan gemakkelijk en mogen onze auto dichtbij de ingang parkeren
We lopen het terrein op en zien de ticketbox wel maar doen net alsof we het niet kunnen vinden en lopen zomaar de pits in...
We zien alle bekende teams al druk bezig met het materiaal en genieten van een motor die even gestart wordt, wat een heerlijk gehoor is dat toch!
Na een kwartiertje halen we de kaartjes op en gaan terug naar het hotel. We doen even wat boodschapje voor drinken en wat lekkers morgen en eten wat dit keer bij Village Inn, een soort Denny's maar lang niet zo lekker.
We kijken wat tv en kruipen ook vandaag vroeg onder de wol.
Donderdag 23 februari 2007
We gaan er vroeg uit om overal op tijd aanwezig te zijn.
Het ontbijt eten we bij Denny's aan de overkant van het hotel zodat we een goede bodem voor de rest van de dag hebben.
Het is nog vrij vroeg als we aankomen bij de baan en we hoeven maar even te wachten voordat we een parkeerplek hebben. We lopen over het terrein en kijken ons ogen weer uit van alle merchandise van alle teams en de mooie spullen die ze hier allemaal hebben op het gebied van trailers enz.
Het is alleen wel erg koud en het waait behoorlijk.
Na een tijdje begint de wind echt heel koud te worden en lopen we terug naar de auto om onze dikke jassen op te halen.
We genieten van alle races en het gigantische geweld waarmee de topfuels en funnycars over de baan heen gaan. Dit is en blijft gewoon kippenvel op je armen!
We kijken ook naar de mensen om ons heen en moeten wel lachen om bepaalde figuren die ondanks de kou bibberend aan het bier zitten, omdat je nu eenmaal aan het bier moet zitten..
Als we 's avonds in het hotel komen en gedouched hebben komen we erachter dat we toch ondanks de kou en wind flink verbrand zijn in onze gezichten. Dat wordt morgen eerst wat zonnenbrand en aftersun ophalen!
Zaterdag 24 februari 2007
We blijven vandaag wat langer liggen omdat de voor ons leuke races pas om 10.00 beginnen.
Het ontbijt wordt wederom bij Denny's genuttigd en we halen nog snel even zonnenbrand en aftersun bij de Walgreens.
Bij de baan moeten we aansluiten in een lange file, je kunt wel merken dat het zaterdag is en er veel meer bezoekers komen.
Het weer is heel wat beter dan gisteren, het is zelfs warm, op de thermometer in de auto zien we dat het omgerekend al zo'n 22 graden is.
Omdat we gisteren zo verbrand zijn smeren we ons goed in en doe ik een pet op om zoveel mogelijk zon op mijn gezicht te vermijden, het doet gewoon pijn als mijn gezicht in de zon komt..
We genieten weer volop van de races vandaag, het is af en toe goed spannend!
Om ongeveer 17.00 uur is alles weer afgelopen en gaan we moe maar voldaan naar het hotel.
We hebben op de baan al gegeten en dus kunnen we zo ons bed in omdat we vannacht er om 02.00 uur er al weer uitmoeten om naar Los Angeles te rijden...
Zondag 25 februari 2007
De wekker gaat midden in de nacht, het is 02.00 uur als we naast het bed staan.
Ik heb lekker geslapen en ben eigenlijk best wel fit op deze belachelijke tijd om eruit te gaan.
We checken uit en stappen in de auto richting Los Angeles waar we vandaag naar de beroemde Nascarraces gaan!
De weg naar LA is best nog wel druk ook al is het midden in de nacht.
Als we in Californië aankomen is het al licht en dat rijdt toch wat lekkerder dan in het donker.
Om 06.30 zijn we al bij de California Speedway in Fontana en moeten eerst de kaartjes bij "will call" ophalen voordat we op onze parkeerplaats mogen parkeren.
Het is nogal een gedoe om het loket te vinden maar uiteindelijk hebben we de kaarten en kunnen naar onze parkeerplaats. Wat is het hier enorm groot zeg!
En er zitten al mensen op dit uur van de dag aan het bier en de bbq; het blijkt zelfs dat ze hier hebben overnacht om er maar vooral bij te kunnen zijn..
We nemen een soort trammetje naar de ingang en worden al gelijk bij binnenkomst overspoeld met gratis "hebbedingetjes" zoals keykoords met hoesjes voor je kaartjes, mooie petten, stickers, tassen enz.
We lopen over het gigantische terrein en vergapen ons hier ook aan de merchandise die hier te koop is, het gaat als warme broodjes over de toonbank, echt iedereen loopt met een tasje met iets gekochts erin!
De race begint om 12.30 en dus gaan we langzaamaan ons plekje opzoeken.
We hebben een mooi plekje een op een gegeven moment is er eerst een ceremonie met parachutisten, helicopters en de welbekende straaljagers die overvliegen. Mensen gaan compleet uit hun dak..
Dan komt acteur Kevin Costner om de beroemde uitspraak: "Gentleman, start your engine" te roepen.
De race begint en er is paar keer een "caution", dan wordt de race stil gelegd omdat er een crash is of andere problemen. Ze rijden 250 ronden van ongeveer 30 seconden per ronde.
en dat is best veel (helemaal als er even niets gebeurt)
Uiteindelijk is de race afgelopen en gaat het publiek weer helemaal uit zijn dak.
We zorgen dat we snel van de tribunes af zijn om zo ook weer snel bij de auto te zijn om de grootste drukte voor te zijn.
Dat viel even tegen, het was echt superdruk, er konden ook 94.000 mensen in dat stadion dus dat wil ook wel.
Na een uurtje zijn we bij de auto en rijden richting Westminster waar we een motel zoeken, Howard Johnson dit keer. Een goed en goedkoop motel waar we onze laatste 2 nachten zullen verblijven.
Maandag 26 februari 2007
Vandaag staat er een rustig dagje op het programma, dat mag ook wel na de superdrukke dag van gisteren.
Vanmorgen gaan we naar Westminster Mall waar we even uitgebreid gaan shoppen. Eerst eten we een lekker broodje in de foodcourt en gaan dan de meeste winkels langs.
Er is hier zelfs een dierenwinkel met echte puppy's in de etalage en binnen, echt zielig omdat te zien..
Na een paar uur slenteren pakken we de auto en rijden naar de pier van Huntington Beach waar we genieten van het mooie weer.
Op een gegeven moment zien we zelfs dolfijntjes hier zwemmen, wat een schattig gezicht!
We lopen de winkelstraat in en gaan op een van de terrasjes zitten om lekker te eten en te genieten van ons laatste dagje in de states, de mensen, de auto's en het weer.
Na een tijdje heerlijk op het terras te hebben gezeten gaan we weer terug naar het motel.
We eten pizza van de pizzahut die we heerlijk in de kamer voor de tv opeten.
De koffers voor morgen zijn al voor een groot deel ingepakt en zoals het er nu uitziet gaat alles er prima in, dat scheelt weer een extra koffer kopen zoals we vorig jaar moesten omdat we toen veel te veel hadden om mee terug te nemen!
Ook deze laatste avond gaan we vroeg naar bed, morgen wordt een lange dag en een korte nacht.
Dinsdag 27 februari 2007
De koffers kunnen inderdaad dicht en we checken uit om nog 1 keertje bij Denny's te gaan ontbijten.
Onderweg doen we nog even een WalMart om te kijken of we onze laatste dollars nog aan wat leuks kunnen besteden.
Het worden wat t-shirts voor Marcel.
Op ons gemakje rijden we naar het inleverstation van Alamo waar blijkt dat we in deze periode maarliefst 3960 mile hebben gereden!
De shuttle brengt ons naar LAX en we kunnen zelfs zo vroeg (4 uur) van te voren al inchecken.
Na alle veiligheidsprocedures (nog even en we moeten naakt door het poortje...) gaan we naar onze gate.
We kijken wat in de winkeltjes en eten nog even wat. En dan is het wachten op de vlucht, wachten en kijken naar andere mensen, altijd een leuke bezigheid.
De vlucht vertrekt prima op tijd en na een wat ruwe schommellanding door een zuidwesterstorm staan we weer op Schiphol.
Andy staat ons al op te wachten en we kunnen gelukkig zo doorlopen bij de douane.
Het zit er weer op, maar het is wederom geweldig geweest!
We gaan absoluut weer een keer naar dit gebied, er valt nog zoveel meer te zien hier!
Manon
